توضیحات دوره

داستان‌ها نقش مهمی در تربیت کودکان دارند زیرا ابزاری قدرتمند و موثر برای انتقال دانش، ارزش‌ها و درس‌های زندگی هستند. از سنین پایین، کودکان به طور طبیعی به سمت داستان‌ها کشیده می‌شوند، زیرا روایت‌ها تخیل و کنجکاوی آن‌ها را درگیر می‌کند. از طریق داستان‌ها، کودکان با دنیای اطراف خود، فرهنگ‌های مختلف و رویدادهای تاریخی آشنا می‌شوند. علاوه بر این، داستان‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا از طریق تجربه احساسات و هیجانات شخصیت‌ها، همدلی و هوش هیجانی خود را رشد دهند. داستان‌ها این توانایی را دارند که مسائل پیچیده را ساده کرده و آن‌ها را به گونه‌ای ارائه دهند که برای کودکان قابل دسترس و فهم باشد و موضوعات چالش برانگیز را قابل درک‌تر کند. همچنین  قصه‌ها خلاقیت و تفکر انتقادی را رشد می‌دهند، زیرا کودکان سناریوها و راه حل‌های جایگزین برای مشکلات ارائه شده در داستان‌ها تصور می کنند. در اصل، داستان‌ها به عنوان وسیله‌ای برای راهنمایی اخلاقی، رشد شناختی، رشد عاطفی و به طور کلی شخصیت‌سازی در کودکان عمل می‌کنند.

همانطور که  داستان‌نویس مشهور نیل گیمن، زمانی گفت «داستا‌ن‌ها تنها راه مطمئنی هستند که ما برای لمس یکدیگر داریم.» این جمله تاثیر عمیق داستان‌ها بر ارتباطات و درک انسان‌ها را نشان می‌دهد. در امر تربیت کودکان، داستان‌ها نه تنها پیوندی قوی بین والدین، معلمان، مراقبان و کودک ایجاد می‌کنند، بلکه حس درک اجتماعی و تجربه مشترک را در او ایجاد می‌کنند. وقتی کودکان داستان‌هایی را از والدین، معلمان یا بزرگترهای خود می‌شنوند، احساس می‌کنند دیده شده، شنیده شده و ارزش دارند. داستان سرایی خود تبدیل به مبادله‌ای صمیمی از خرد، ارزش‌ها و فرهنگ بین نسل‌ها می شود. این عمل یک محیط پرورشی را رشد می دهد که در آن کودکان احساس امنیت می‌کنند و برای کشف احساسات و ایده‌های پیچیده آماده هستند. بنابراین، گنجاندن قصه‌گویی در تربیت کودکان نه تنها به یک روش آموزشی، بلکه راهی عمیق برای شکل‌دهی به ذهن‌ها و قلب‌های جوان است و تاثیری ماندگار بر رشد و تکامل آن‌ها می‌گذارد. علاوه بر فواید عاطفی و شناختی، داستان‌ها همچنین به عنوان پلی بین امور و مفاهیم شناخته‌شده و ناشناخته عمل می‌کنند و کودکان را به رویاپردازی، کشف و تصور آینده‌ای بهتر تشویق می‌کنند. همانطور که کودکان در داستان‌ها با شخصیت‌ها و موقعیت‌های مختلف روبه‌رو می‌شوند، دید وسیع‌تری از جهان پیدا می‌کنند و یاد می‌گیرند که تفاوت‌ها را درک کنند. قرار گرفتن در معرض روایت‌های متنوع، تساهل و فراگیری را تقویت می‌کند و نسلی از افراد دلسوز و آزاداندیش را پرورش می‌دهد. علاوه بر این، داستان‌ها حس کنجکاوی و عطش کسب دانش را برمی‌انگیزند و کودکان را برای یافتن پاسخ و مشارکت در یادگیری مادام‌العمر تشویق می‌کنند. همانطور که برونو بتلهایم فیلسوف و روانشناس تربیتی پیشنهاد کرد، «داستان‌ها پناهگاه روانی را برای کودکان فراهم می‌کنند که آن‌ها را قادر می‌سازد تا به صورت نمادین با ترس‌ها و اضطراب‌های خود مقابله کنند و به رشد عاطفی و انعطاف‌پذیری برسند.» با استفاده از قدرت داستان‌سرایی در تربیت کودکان، والدین، معلمان و مراقبان می‌توانند ارزش‌ها را القا کنند، تخیل را ارتقاء دهند و عشق به یادگیری را پرورش دهند که زندگی نسل بعدی را شکل خواهد داد.