ویدئو معرفی دوره

توضیحات دوره

جنبش فلسفه برای کودکان (P4C) در اواخر قرن بیستم به عنوان پاسخ به نیاز پرورش تفکر انتقادی، تفکر اخلاقی و گفت,گوی باز در میان کودکان ظهور یافت. فلسفه برای کودکان که توسط متیو لیپمن و همکارانش ابداع شد، رویکرد آموزشی جدیدی را با هدف درگیر کردن ذهن‌های کودکان در بحث‌های فلسفی معرفی کرد. این برنامه به دنبال ایجاد فضایی امن برای کودکان است تا پرسش‌های اساسی درباره جهان، اخلاق و ارزش‌های خود را بررسی کنند. هدف این برنامه با استفاده از داستان‌های مناسب سن، پرسش‌های سقراطی و بحث‌های گروهی؛ پرورش کنجکاوی فکری، همدلی و توانایی تفکر از طریق معضلات پیچیده اخلاقی است. در حالی که برنامه «فلسفه برای کودکان» مورد توجه و تحسین قرار گرفته است، با انتقادهایی از سوی اقشار مختلف نیز مواجه شده‌است. یکی از نگرانی‌های قابل توجه حول این موضوع است که آیا کودکان از نظر رشدی آماده شرکت در بحث‌های عمیق فلسفی در مورد مسائل اخلاقی پیچیده هستند یا خیر؟ منتقدان استدلال می‌کنند که قرار دادن کودکان در معرض چنین موضوعات انتزاعی ممکن است بار شناختی و عاطفی نامناسبی را بر آن‌ها تحمیل کند و به طور بالقوه خطوط میان تربیت و تلقین را محو کند. علاوه بر این نگرانی‌هایی در مورد توانایی مربیان برای تسهیل این بحث‌ها به‌طور موثر و اخلاقی وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که دیدگاه‌های متنوع و باورهای شخصی کودکان مورد احترام قرار می‌گیرند و دیدگاه‌های بزرگسالان نظرات آنها را نادیده نمی‌گیرند.

به طور سنتی، آموزش فلسفه به کودکان به عنوان یک تلاش در درجه اول برای مراحل پیشرفته‌‍تر آموزش تلقی می‌شود. تصور غالب این بوده‌است که ذهن‌های جوان ممکن است فاقد بلوغ شناختی لازم برای درک ظرائف مفاهیم فلسفی باشند. با این حال، جنبش فلسفه برای کودکان این دیدگاه متعارف را به چالش می‌کشد. فبک (سرواژه کلمات فلسفه برای کودکان) ادعا می‌کند که کودکان دارای کنجکاوی و ظرفیت طبیعی برای تفکر انتقادی هستند که می‌تواند از طریق تسهیل متفکرانه مهار شود. فبک با ارائه یک پلتفرم ساختاریافته و در عین حال انعطاف‌پذیر برای بحث به دنبال پرورش توانایی کودکان برای پرسیدن سؤالات کاوشگرانه، در نظر گرفتن دیدگاه‌های مختلف و بیان افکار خود به طور منسجم است. این رویکرد در تضاد با دیدگاه سنتی است و تاکید می‌کند که قرار گرفتن زودهنگام کودکان در فضایی مشتمل بر ایده‌های فلسفی می‌تواند تاثیرات مثبت پایداری بر رشد فکری و اخلاقی کودک داشته باشد. در ارزیابی پیامدهای اخلاقی برنامه فلسفه برای کودکان در مقیاس اخلاقی، مهم است که تعادل بین تشویق تفکر انتقادی و احترام به مراحل رشد کودکان در نظر گرفته شود. اجرای اخلاقی مستلزم تسهیلگران ماهری است که محیطی حمایتی ایجاد می‌کنند که کودکان را قادر می‌سازد تا سوالات فلسفی را بدون فشار بی‌مورد بررسی کنند. موفقیت این برنامه در توانایی آن در تطبیق محتوا با سن و بلوغ شرکت‌کنندگان است و تضمین می‌کند که بحث‌ها از نظر فکری محرک باقی می‌مانند و در عین حال به چالش‌های احساسی بالقوه حساس هستند. مانند هر رویکرد آموزشی، تامل، تحقیق و گفت‌وگوی مداوم برای اصلاح و بهینه‌سازی ابعاد اخلاقی برنامه بسیار مهم است. این دوره فرصتی را در اختیار شرکت‌کنندگان قرار می‌دهد که در یک چارچوب نظری و عملی بینش‌های اخلاقی و اخلاقی بودن در برنامه فلسفه برای کودکان را مورد بررسی و کاوش قرار دهند.